ကြၽန္ေတာ့္ စိတ္ကူးယ်ာဥ္အိမ္ေလးထဲမွာ ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးတစ္ခုရွိတယ္။ ပန္းဥယ်ာဥ္ေလးဆိုတဲ့အတိုင္း ပန္းပင္ေလး တစ္ပင္ပဲရွိတယ္ဗ်။ အဲဒီပန္းပင္ေလးကို ကြၽန္ေတာ္ ေရေလာင္းတယ္၊ ေပါင္းသင္တယ္၊ ေျမၾသဇာေကြၽးတယ္၊ လွလွပပ ပြင့္ဖူးေအာင္ ပိုးသတ္ေဆးလည္းျဖန္းတယ္။ ဘက္ေပါင္းစံု၊ နည္းလမ္းေပါင္းစံုကေန ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ခဲ့တယ္။ အခုပန္းပင္ေလးက လွပတဲ့၊ ေမႊးပ်ံတဲ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္ ပြင့္လာၿပီ။ ခ်ဴလိုသူေတြ၊ ပန္လိုသူေတြ ၀ိုင္း၀ိုင္းလည္ေနၾကၿပီ။ ဘယ္သူမ်ားခူးသြားမလဲလို႕ ကြၽန္ေတာ့္မွာ အရိပ္ တစ္ၾကည့္ၾကည့္နဲ႕ ၾကည့္ေနရတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပန္းေလးက သူႏွစ္လိုသူရဲ႕ ရင္ခြင္ထဲကို ေၾကြက်မွာပဲေလ။ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ ျပဳစုယုယခဲ့တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို လူေတြက ပန္းမပန္လိုက္ရလို႕ ရႈံးတယ္လို႕ေျပာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္မရႈံးပါဘူး။ ဥယ်ာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပီတိကို ကြၽန္ေတာ္ရလိုက္ပါတယ္။
Wednesday, August 22, 2007
ဥယ်ာဥ္မႈးတစ္ေယာက္ရဲ႕ပီတိ
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment